Job 39
|
Job 39
|
| Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [Or] canst thou mark when the hinds do calve? | Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak? |
| Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth? | Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak? |
| They bow themselves, they bring forth their young, They cast out their pains. | Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit. |
| Their young ones become strong, they grow up in the open field; They go forth, and return not again. | Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab. |
| Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bonds of the swift ass, | Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin, |
| Whose home I have made the wilderness, And the salt land his dwelling-place? | Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan? |
| He scorneth the tumult of the city, Neither heareth he the shoutings of the driver. | Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog. |
| The range of the mountains is his pasture, And he searcheth after every green thing. | Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw. |
| Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib? | Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan? |
| Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee? | Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod? |
| Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave to him thy labor? | Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton? |
| Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, And gather [the grain] of thy threshing-floor? | Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan? |
| The wings of the ostrich wave proudly; [But] are they the pinions and plumage of love? | Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo? |
| For she leaveth her eggs on the earth, And warmeth them in the dust, | Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas, |
| And forgetteth that the foot may crush them, Or that the wild beast may trample them. | Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas. |
| She dealeth hardly with her young ones, as if they were not hers: Though her labor be in vain, [she is] without fear; | Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok; |
| Because God hath deprived her of wisdom, Neither hath he imparted to her understanding. | Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan. |
| What time she lifteth up herself on high, She scorneth the horse and his rider. | Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini. |
| Hast thou given the horse [his] might? Hast thou clothed his neck with the quivering mane? | Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog? |
| Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible. | Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang. |
| He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: He goeth out to meet the armed men. | Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban. |
| He mocketh at fear, and is not dismayed; Neither turneth he back from the sword. | Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti. |
| The quiver rattleth against him, The flashing spear and the javelin. | Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang. |
| He swalloweth the ground with fierceness and rage; Neither believeth he that it is the voice of the trumpet. | Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta. |
| As oft as the trumpet [soundeth] he saith, Aha! And he smelleth the battle afar off, The thunder of the captains, and the shouting. | Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay. |
| Is it by thy wisdom that the hawk soareth, (And) stretcheth her wings toward the south? | Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan? |
| Is it at thy command that the eagle mounteth up, And maketh her nest on high? | Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an? |
| On the cliff she dwelleth, and maketh her home, Upon the point of the cliff, and the stronghold. | Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on. |
| From thence she spieth out the prey; Her eyes behold it afar off. | Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo. |
| Her young ones also suck up blood: And where the slain are, there is she. | Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya. |
