Paul, a prisoner of Christ Jesus, and Timothy our brother, to Philemon our beloved and fellow-worker, and to Apphia our sister, and to Archippus our fellow-soldier, and to the church in thy house: Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ. I thank my God always, making mention of thee in my prayers, hearing of thy love, and of the faith which thou hast toward the Lord Jesus, and toward all the saints; that the fellowship of thy faith may become effectual, in the knowledge of every good thing which is in you, unto Christ. For I had much joy and comfort in thy love, because the hearts of the saints have been refreshed through thee, brother. Wherefore, though I have all boldness in Christ to enjoin thee that which is befitting, yet for love's sake I rather beseech, being such a one as Paul the aged, and now a prisoner also of Christ Jesus: I beseech thee for my child, whom I have begotten in my bonds, Onesimus, who once was unprofitable to thee, but now is profitable to thee and to me: whom I have sent back to thee in his own person, that is, my very heart: whom I would fain have kept with me, that in thy behalf he might minister unto me in the bonds of the gospel: but without thy mind I would do nothing; that thy goodness should not be as of necessity, but of free will. For perhaps he was therefore parted [from thee] for a season, that thou shouldest have him for ever; no longer as a servant, but more than a servant, a brother beloved, specially to me, but how much rather to thee, both in the flesh and in the Lord. If then thou countest me a partner, receive him as myself. But if he hath wronged the at all, or oweth [thee] aught, put that to mine account; I Paul write it with mine own hand, I will repay it: that I say not unto thee that thou owest to me even thine own self besides. Yea, brother, let me have joy of thee in the Lord: refresh my heart in Christ. Having confidence in thine obedience I write unto thee, knowing that thou wilt do even beyond what I say. But withal prepare me also a lodging: for I hope that through your prayers I shall be granted unto you. Epaphras, my fellow-prisoner in Christ Jesus, saluteth thee; [and so do] Mark, Aristarchus, Demas, Luke, my fellow-workers. The grace of our Lord Jesus Christ be with your spirit. Amen. | Si Pablo, nga binilanggo ni Cristo Jesus, ug si Timoteo nga among igsoon, ug kang Apia nga among igsoong babaye ug kang Arquipo nga among masigkasundalo, ug sa iglesia diha sa imong balay: Kaninyo ang grasya ug kalinaw gikan sa Dios nga atong Amahan ug gikan sa Ginoong Jesu-Cristo. Sa kanunay magapasalamat ako sa akong Dios iniglakip nako kanimo sa akong mga pag-ampo, tungod kay pagahidunggan ko man ugod ang mahitungod sa imong pagkamahigugmaon ug pagkamasaligon sa Ginoong Jesus ug sa tanang mga balaan; ug ang akong pag-ampo mao nga unta ang ilang pagpakaambit sa imong pagtoo makapatubo sa kahibalo mahitungod sa tanang mga maayong butang nga atong naangkon diha kang Cristo. Kay nabatonan ko ang dakung kalipay ug kadasig gumikan sa gugma mo, igsoon ko, tungod kay ang mga kasingkasing sa mga balaan nakatagamtam sa kahayahay pinaagi kanimo. Tungod niini, bisan tuod masaligon ako diha kang Cristo nga makahimo ako sa pagsugo kanimo sa kinahanglan pagabuhaton mo, apan tungod sa gugma ako magahangyo lang kanimo-- ako, si Pablo, nga tigulang ug karon binilanggo usab tungod kang Cristo Jesus-- ako magahangyo kanimo alang sa akong anak nga si Onesimo, kang kinsa ako nahimong iyang amahan samtang ako binilanggo. (Kaniadto siya wala magpulos alang kanimo, apan karon siya magpulos na gayud alang kanimo ug kanako.) Ug karon ania gipadala ko siya balik kanimo, ang pagpadala ko diha kanimo sa akong kaugalingong kasingkasing. Buot ko unta siyang hawiran diri uban kanako aron nga puli kanimo siya makaalagad kanako sa akong pagkabinilanggo tungod sa Maayong Balita; apan dili ko buot ang pagbuhat sa bisan unsa gawas sa imong pag-uyon aron ang imong kaayo alang kanako dili mahimo pinaagi sa pagpugos kondili sa imong kaugalingong kabubut-on gayud. Tingali mao kini ang hinungdan ngano nga siya gipabulag una kanimo sa makadiyot, aron nga sa dayon mahiuli siya kanimo, dili na ingon nga ulipon kondili labaw na sa ulipon, ingon nga minahal nga igsoon sa unod ug diha sa Ginoo-- igsoon nga minahal ilabina kanako apan daw unsa ka labi pa gayud kanimo. Ug kon giisip mo man ako nga imong kaabay, nan, dawata siya maingon sa imong pagdawat kanako. Ug kon siya nakahatag man kanimog kadaut, o nakautang ba kanimo, ipahamtang kini kanako ingon nga akong bayranan. Ako si Pablo, nagasulat niini sa kaugalingon ko gayud nga kamot: Ako magabayad niining tanan-- sa walay paghisgot sa imong labaw pang nautang kanako nga mao ang imong kaugalingong kinabuhi. Oo, igsoon, buot ko unta nga makapahimulos ako kanimo diha sa Ginoo. Pabatia sa kahayahay ang kasingkasing ko diha kang Cristo. Uban sa akong pagsalig sa imong pagkamasinugtanon, ako nagasulat nga nasayud nga ikaw magabuhat gayud sa labaw pa sa akong gipangayo. Ug andami akog kaabutan ko diha, kay ginalauman ko pinaagi sa inyong mga pag-ampo nga katugotan ako sa pag-anha kaninyo. Si Epafras, nga akong kauban nga binilanggo diha kang Cristo Jesus, nangomusta kanimo, ug maingon man sila si Marcos, si Aristarco, si Demas, ug si Lucas, nga akong mga kaabay sa buhat. |
