Hear, [my] sons, the instruction of a father, And attend to know understanding: For I give you good doctrine; Forsake ye not my law. For I was a son unto my father, Tender and only beloved in the sight of my mother. And he taught me, and said unto me: Let thy heart retain my words; Keep my commandments, and live; Get wisdom, get understanding; Forget not, neither decline from the words of my mouth; Forsake her not, and she will preserve thee; Love her, and she will keep thee. Wisdom [is] the principal thing; [therefore] get wisdom; Yea, with all thy getting get understanding. Exalt her, and she will promote thee; She will bring thee to honor, when thou dost embrace her. She will give to thy head a chaplet of grace; A crown of beauty will she deliver to thee. Hear, O my son, and receive my sayings; And the years of thy life shall be many. I have taught thee in the way of wisdom; I have led thee in paths of uprightness. When thou goest, thy steps shall not be straitened; And if thou runnest, thou shalt not stumble. Take fast hold of instruction; let her not go: Keep her; for she is thy life. Enter not into the path of the wicked, And walk not in the way of evil men. Avoid it, pass not by it; Turn from it, and pass on. For they sleep not, except they do evil; And their sleep is taken away, unless they cause some to fall. For they eat the bread of wickedness, And drink the wine of violence. But the path of the righteous is as the dawning light, That shineth more and more unto the perfect day. The way of the wicked is as darkness: They know not at what they stumble. My son, attend to my words; Incline thine ear unto my sayings. Let them not depart from thine eyes; Keep them in the midst of thy heart. For they are life unto those that find them, And health to all their flesh. Keep thy heart with all diligence; For out of it are the issues of life. Put away from thee a wayward mouth, And perverse lips put far from thee. Let thine eyes look right on, And let thine eyelids look straight before thee. Make level the path of thy feet, And let all thy ways be established. Turn not to the right hand nor to the left: Remove thy foot from evil. | Pamatia, mga anak ko, ang pahamatngon sa usa ka amahan, Ug matngoni ang pagkahibalo sa pagsabut: Kay ako nagahatag kaninyo ug maayong pagtulon-an; Ayaw ninyo pagbiyai ang akong balaod. Kay ako usa ka anak nga lalake sa akong amahan, Batan-on ug mao ray pinalangga sa panan-aw sa akong inahan. Ug iyang gitudloan ako, ug mi-ingon kanako: Patipigi sa imong kasingkasing ang akong mga pulong; Bantayi ang akong mga sugo, ug mabuhi ka; Batoni ang kaalam, batoni ang pagsabut; Ayaw hikalimti, ni pag-ayran mo ang mga pulong nga gikan sa akong baba; Ayaw siya pagbiyai, ug siya magapanalipod kanimo; Higugmaa siya, ug siya magabantay kanimo. Ang kaalam maoy labaw nga butang; busa batoni ang kaalam; Oo, uban sa tanan mo nga pagatinguhaon batoni ang pagsabut. Ipahitaas siya, ug siya magapauswag kanimo; Siya magadala kanimo ngadto sa kadungganan, kong ikaw mogakus kaniya. Siya magahatag kanimo sa usa ka purongpurong nga bulak sa gracia; Usa ka purongpurong sa katahum iyang igahatag kanimo. Pamati, Oh anak ko, ug dawata ang akong mga ipamulong; Ug ang mga katuigan sa imong kinabuhi magadaghan. Ako nagtudlo kanimo sa dalan sa kaalam; Ako nagmando kanimo sa mga alagianan sa katul-iran. Kong ikaw magalakaw, ang imong mga lakang dili pagamub-on; Ug kong ikaw magadalagan, dili ka mahisokamod. Hawiri gayud ang pagpahamangno; ayaw siya pagbuhii: Bantayi siya; kay siya mao ang imong kinabuhi. Ayaw pagsulod sa alagianan sa dautan, Ug ayaw paglakat sa dalan sa mga tawong dautan. Likayi kini, ayaw pag-agi haduol niini; Tumipas ka gikan niini, ug padayon. Kay sila dili matulog, gawas kong sila makabuhat ug dautan; Ug ang ilang pagkatulog mawala, gawas kong sila makapahulog sa uban. Kay sila magakaon sa tinapay sa kadautan, Ug magainum sa vino sa pagpanlupig. Apan ang alagianan sa matarung ingon sa banagbanag sa kahayag, Nga nagakasanag sa kahayag ngadto sa pagkahingpit sa adlaw. Ang dalan sa tawong dautan ingon sa kangitngit: Sila dili manghibalo kong usa ang ilang napangdolan. Anak ko, pagmatngon sa akong mga pulong; Ikiling ang imong igdulungog sa akong mga gipamulong. Ayaw sila pagpabulaga gikan sa imong mga mata; Tipigi sila sa kinataliwad-an sa imong kasingkasing. Kay sila kinabuhi alang niadtong nanagpangita kanila, Ug kaayohan sa ilang tibook nga unod. Ampingi ang imong kasingkasing sa tanang pagsingkamot; Kay gikan niini magagula ang dagkung butang sa kinabuhi. Isalikway gikan kanimo ang usa ka masinalaagon nga baba, Ug ipahilayo gikan kanimo ang mga ngabil nga masukihon. Itutok ang pagtan-aw sa imong mga mata sa unahan, Ug itutok ang imong mga tabon-tabon sa atubangan nimo. Pataga ang alagianan sa imong mga tiil, Ug tukora sa matul-id gayud ang tanan mong mga dalan. |
