Psalms 74
|
Mga Salmo 74
|
Maschil of Asaph. O God, why hast thou cast [us] off for ever? Why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture? | Oh Dios, ngano nga gisalikway mo kami sa walay katapusan? Ngano ba nga nag-aso ang imong kapungot batok sa mga carnero sa imong sibsibanan? |
Remember thy congregation, which thou hast gotten of old, Which thou hast redeemed to be the tribe of thine inheritance; [And] mount Zion, wherein thou hast dwelt. | Hinumdumi ang imong katilingban nga imong nasapol sa kakaraanan, Nga imong gitubos aron mahimo nga banay sa panulondon mo; Ug niining bukid sa Sion, nga imong ginapuy-an. |
Lift up thy feet unto the perpetual ruins, All the evil that the enemy hath done in the sanctuary. | Sakwata ang imong mga tiil ngadto sa mga pagkalaglag nga walay katapusan, Sa tanang mga kadautan nga gibuhat sa kaaway didto sa balaang puloy-anan. |
Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly; They have set up their ensigns for signs. | Ang imong mga kabatok nanagngulob diha sa kinataliwad-an sa imong katigumanan; Gibutang nila ang ilang mga bandila aron mahimong mga ilhanan. |
They seemed as men that lifted up Axes upon a thicket of trees. | Sila nanag-ingon sa mga tawo nga nanagpahitaas Mga wasay sa ibabaw sa usa ka masiut nga kakahoyan. |
And now all the carved work thereof They break down with hatchet and hammers. | Ug karon ang tanang mga buhat nga kinulit niana Ilang gipanagdugmok uban sa wasay ug sa mga pakang. |
They have set thy sanctuary on fire; They have profaned the dwelling-place of thy name [by casting it] to the ground. | Ilang gisunog sa kalayo ang imong balaang puloy-anan; Ilang gipasipalahan ang dapit-nga-puloy-anan sa imong ngalan pinaagi sa pagpukan niini ngadto sa yuta. |
They said in their heart, Let us make havoc of them altogether: They have burned up all the synagogues of God in the land. | Nanag-ingon sila sa ilang kasing-kasing: Pagalaglagon nato sila sa tingub: Gisunog nila ang tanang mga sinagoga sa Dios nga didto sa yuta. |
We see not our signs: There is no more any prophet; Neither is there among us any that knoweth how long. | Wala nato makita ang atong mga ilhanan: Wala nay usa nga manalagna; Ni may mausa sa taliwala nato nga nahibalo hangtud anus-a. |
How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name for ever? | Hangtud ba anus-a, Oh Dios, nga ang kabatok magatamay? Magapasipala ba ang kaaway sa imong ngalan sa walay katapusan? |
Why drawest thou back thy hand, even thy right hand? [Pluck it] out of thy bosom [and] consume [them]. | Ngano ba nga gitagoan mo ang imong kamot, bisan ang too mong kamot? Laksi-a kini gikan sa imong sabakan ug ut-uta sila. |
Yet God is my King of old, Working salvation in the midst of the earth. | Bisan pa ang Dios mao ang akong Hari sa kakaraanan, Nagabuhat ug kaluwasan diha sa kinataliwad-an sa yuta. |
Thou didst divide the sea by thy strength: Thou brakest the heads of the sea-monsters in the waters. | Imong gibahin ang dagat pinaagi sa imong kusog: Imong gidugmok ang mga ulo sa mga mananap sa mga tubig. |
Thou brakest the heads of leviathan in pieces; Thou gavest him to be food to the people inhabiting the wilderness. | Gidugmok mo ang mga ulo sa leviathan; Imong gihatag siya nga kalan-on sa katawohan nga nanagpuyo sa kamingawan |
Thou didst cleave fountain and flood: Thou driedst up mighty rivers. | Imong gipabuswak ang tinubdan ug ang baha: Gipauga mo ang mga suba nga mabaskug. |
The day is thine, the night also is thine: Thou hast prepared the light and the sun. | Imo ang adlaw ug imo usab ang gabii: Imong giandam ang kahayag ug ang adlaw. |
Thou hast set all the borders of the earth: Thou hast made summer and winter. | Gipahamutang mo ang tanang mga utlanan sa yuta: Ang panahon sa ting-init ug katugnaw gibuhat mo. |
Remember this, that the enemy hath reproached, O Jehovah, And that a foolish people hath blasphemed thy name. | Hinumdumi kini, nga ang kaaway nagpakaulaw, Oh Jehova, Ug nga ang buangbuang nga katawohan nagpasipala sa imong ngalan. |
Oh deliver not the soul of thy turtle-dove unto the wild beast: Forget not the life of thy poor for ever. | Oh ayaw itugyan sa mga mananap nga ihalas ang kalag sa imong tukmo: Ayaw hikalimti ang kinabuhi sa imong mga kabus sa walay katapusan. |
Have respect unto the covenant; For the dark places of the earth are full of the habitations of violence. | Tahuron mo ang tugon; Kay ang mga dapit nga mangitngit sa yuta napuno sa mga puloy-anan sa pagpanlupig. |
Oh let not the oppressed return ashamed: Let the poor and needy praise thy name. | Oh dili mo itugot nga ang gidaug-daug magabalik sa kaulawan: Papagdayega ang mga kabus ug ang mga hangul sa imong ngalan. |
Arise, O God, plead thine own cause: Remember how the foolish man reproacheth thee all the day. | Tumindog ka, Oh Dios, labani ang imong kaugalingong katungod: Hinumdumi giunsa sa buangbuang nga tawo ang pagtamay kanimo sa tibook nga adlaw. |
Forget not the voice of thine adversaries: The tumult of those that rise up against thee ascendeth continually. | Ayaw hikalimti ang tingog sa imong mga kabatok: Ang kasaba niadtong mga mingtindog batok kanimo nagasaka sa kanunay. |