Job 4
|
Job 4
|
Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon: | Then answered Eliphaz the Temanite, and said, |
Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti? | If one assay to commune with thee, wilt thou be grieved? But who can withhold himself from speaking? |
Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot. | Behold, thou hast instructed many, And thou hast strengthened the weak hands. |
Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod | Thy words have upholden him that was falling, And thou hast made firm the feeble knees. |
Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan. | But now it is come unto thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art troubled. |
Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman? | Is not thy fear [of God] thy confidence, [And] the integrity of thy ways thy hope? |
Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag? | Remember, I pray thee, who [ever] perished, being innocent? Or where were the upright cut off? |
Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab. | According as I have seen, they that plow iniquity, And sow trouble, reap the same. |
Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila. | By the breath of God they perish, And by the blast of his anger are they consumed. |
Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo. | The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions, are broken. |
Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo. | The old lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad. |
Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini. | Now a thing was secretly brought to me, And mine ear received a whisper thereof. |
Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok, | In thoughts from the visions of the night, When deep sleep falleth on men, |
Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan. | Fear came upon me, and trembling, Which made all my bones to shake. |
Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog. | Then a spirit passed before my face; The hair of my flesh stood up. |
Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon: | It stood still, but I could not discern the appearance thereof; A form was before mine eyes: [There was] silence, and I heard a voice, [saying], |
Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat? | Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker? |
Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog: | Behold, he putteth no trust in his servants; And his angels he chargeth with folly: |
Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba! | How much more them that dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who are crushed before the moth! |
Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini. | Betwixt morning and evening they are destroyed: They perish for ever without any regarding it. |
Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam. | Is not their tent-cord plucked up within them? They die, and that without wisdom. |