Job 7
|
Job 7
|
Ang tawo wala bay panahon sa pag-alagad diha ibabaw sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa usa ka sinuholan? | Is there not a warfare to man upon earth? And are not his days like the days of a hireling? |
Ingon sa usa ka sulogoon nga nagatinguha ug daku uyamut sa anino, Ug ingon sa usa ka sinuholan nga nagapangita sa iyang suhol: | As a servant that earnestly desireth the shadow, And as a hireling that looketh for his wages: |
Ingon man ako gihimo aron mahiagum sa mga bulan sa kaalaut, Ug mga gabii nga makapuol gitudlo kanako. | So am I made to possess months of misery, And wearisome nights are appointed to me. |
Sa magahigda ako, magaingon, Anus-a pa ako mobangon, ug ang gabii moagi? Ug kanunay ra akong nagalisoliso hangtud sa pagbanagbanag sa adlaw. | When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? And I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day. |
Ang akong unod naputos sa mga ulod ug sa mga abug nga tibukol; Ang akong panit namuto ug makaluod. | My flesh is clothed with worms and clods of dust; My skin closeth up, and breaketh out afresh. |
Ang akong mga adlaw labing matulin kay sa lansadera sa maghahabol, Ug natapus nga walay paglaum. | My days are swifter than a weaver's shuttle, And are spent without hope. |
Oh hinumdumi nga ang akong kinabuhi usa lamang ka gininhawa: Ang akong mata dili na makakita sa maayo. | Oh remember that my life is a breath: Mine eye shall no more see good. |
Ang mata niya nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; Ang imong mga mata, ilantaw mo kanako, apan ako mawala na. | The eye of him that seeth me shall behold me no more; Thine eyes shall be upon me, but I shall not be. |
Sama sa panganod nga mahurot ug mapapas, Mao man usab ang manaug ngadto sa Sheol, dili na mobalik sa ibabaw. | As the cloud is consumed and vanisheth away, So he that goeth down to Sheol shall come up no more. |
Dili na siya mobalik sa iyang balay, Ni makaila pa kaniya ang iyang pinuy-anan. | He shall return no more to his house, Neither shall his place know him any more. |
Busa dili ako mopugong sa akong baba; Ako mosulti sa kaguil sa akong espiritu, Ako mag-agulo sa kapait sa akong kalag. | Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul. |
Dagat ba ako, kun mananap ba sa dagat, Nga ikaw magbutang ug usa ka magbalantay kanako? | Am I a sea, or a sea-monster, That thou settest a watch over me? |
Kong ako magaingon: Ang akong higdaanan kanako molipay, Ang akong banig molipay sa akong inagulo; | When I say, My bed shall comfort me, My couch shall ease my complaint; |
Unya imo akong pagahadlokon sa mga damgo, Ug pinaagi sa mga panan-awon imo akong pagalisangon: | Then thou scarest me with dreams, And terrifiest me through visions: |
Mao nga palabihon sa akong kalag nga siya malumsan, Ug ang kamatayon labi kay niining akong kabukogan. | So that my soul chooseth strangling, And death rather than [these] my bones. |
Giluod ako niining akong kinabuhi; dili ako buot nga mabuhi sa kanunay: Pasagdi ako nga mag-inusara; kay ang akong mga adlaw kakawangan man. | I loathe [my life]; I would not live alway: Let me alone; for my days are vanity. |
Unsa ba ang tawo nga ikaw kaniya magapadaku, Ug nga siya imong pagatagdon, | What is man, that thou shouldest magnify him, And that thou shouldest set thy mind upon him, |
Ug nga ikaw sa tanang buntag kaniya magadu-aw, Ug sa tagsatagsa ka gutlo kaniya magasulay? | And that thou shouldest visit him every morning, And try him every moment? |
Hangtud anus-a pa ba ikaw mohunong sa pagsud-ong kanako, Kun ako pasagdan mo hangtud nga matulon ko ang akong laway? | How long wilt thou not look away from me, Nor let me alone till I swallow down my spittle? |
Kong ako nakasala, unsa ang arang nga mabuhat alang kanimo, Oh, ikaw nga magbalantay sa katawohan? Nganong imo akong gitudlo nga usa ka tiniman-an batok kanimo, Nga ako nahimong palas-anon sa akong kaugalingon? | If I have sinned, what do I unto thee, O thou watcher of men? Why hast thou set me as a mark for thee, So that I am a burden to myself? |
Ug ngano nga dili mo ako pasayloon sa akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasal-anan? Kay karon sa abug ako mohigda; Ug kanako ikaw magasingkamot sa pagpangita, apan ako mawala na. | And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? For now shall I lie down in the dust; And thou wilt seek me diligently, but I shall not be. |