Job 3
|
Job 3
|
| Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw. | After this opened Job his mouth, and cursed his day. |
| Ug si Job mitubag ug miingon: | And Job answered and said: |
| Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon. | Let the day perish wherein I was born, And the night which said, There is a man-child conceived. |
| Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana. | Let that day be darkness; Let not God from above seek for it, Neither let the light shine upon it. |
| Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana. | Let darkness and the shadow of death claim it for their own; Let a cloud dwell upon it; Let all that maketh black the day terrify it. |
| Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan. | As for that night, let thick darkness seize upon it: Let it not rejoice among the days of the year; Let it not come into the number of the months. |
| Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon. | Lo, let that night be barren; Let no joyful voice come therein. |
| Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan? | Let them curse it that curse the day, Who are ready to rouse up leviathan. |
| Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon: | Let the stars of the twilight thereof be dark: Let it look for light, but have none; Neither let it behold the eyelids of the morning: |
| Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata. | Because it shut not up the doors of my [mother's] womb, Nor hid trouble from mine eyes. |
| Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa? | Why died I not from the womb? Why did I not give up the ghost when my mother bare me? |
| Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an? | Why did the knees receive me? Or why the breast, that I should suck? |
| Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta, | For now should I have lain down and been quiet; I should have slept; then had I been at rest, |
| Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan; | With kings and counsellors of the earth, Who built up waste places for themselves; |
| Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan: | Or with princes that had gold, Who filled their houses with silver: |
| Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag. | Or as a hidden untimely birth I had not been, As infants that never saw light. |
| Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay, | There the wicked cease from troubling; And there the weary are at rest. |
| Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis. | There the prisoners are at ease together; They hear not the voice of the taskmaster. |
| Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon. | The small and the great are there: And the servant is free from his master. |
| Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag; | Wherefore is light given to him that is in misery, And life unto the bitter in soul; |
| Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan; | Who long for death, but it cometh not, And dig for it more than for hid treasures; |
| Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan? | Who rejoice exceedingly, And are glad, when they can find the grave? |
| Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan? | [Why is light given] to a man whose way is hid, And whom God hath hedged in? |
| Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig. | For my sighing cometh before I eat, And my groanings are poured out like water. |
| Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako. | For the thing which I fear cometh upon me, And that which I am afraid of cometh unto me. |
| Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man. | I am not at ease, neither am I quiet, neither have I rest; But trouble cometh. |
