Job 17
|
Job 17
|
| Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako. | MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, Y me está aparejado el sepulcro. |
| Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit. | No hay conmigo sino escarnecedores, En cuya acrimonia se detienen mis ojos. |
| Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako? | Pon ahora, dame fianza para litigar contigo: ¿Quién tocará ahora mi mano? |
| Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas. | Porque á éstos has tú escondido su corazón de inteligencia: Por tanto, no los ensalzarás. |
| Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog. | El que denuncia lisonjas á sus prójimos, Los ojos de sus hijos desfallezcan. |
| Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong. | El me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril. |
| Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong. | Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, Y mis pensamientos todos son como sombra. |
| Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios. | Los rectos se maravillarán de esto, Y el inocente se levantará contra el hipócrita. |
| Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on. | No obstante, proseguirá el justo su camino, Y el limpio de manos aumentará la fuerza. |
| Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an. | Mas volved todos vosotros, y venid ahora, Que no hallaré entre vosotros sabio. |
| Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing. | Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, Los designios de mi corazón. |
| Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan. | Pusieron la noche por día, Y la luz se acorta delante de las tinieblas. |
| Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; | Si yo espero, el sepulcro es mi casa: Haré mi cama en las tinieblas. |
| Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye; | A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; A los gusanos: Mi madre y mi hermana. |
| Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana? | ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá? |
| Kini mopadulong ngadto sa mga trangka sa Sheol, Kay didto lamang sa abug adunay pahulay. | A los rincones de la huesa descenderán, Y juntamente descansarán en el polvo. |
