Job 17
|
Giobbe 17
|
| Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako. | Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta! |
| Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit. | Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare. |
| Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako? | O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano? |
| Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas. | Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare. |
| Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog. | Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli. |
| Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong. | Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia. |
| Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong. | L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra. |
| Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios. | Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio; |
| Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on. | ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica. |
| Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an. | Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio. |
| Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing. | I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti, |
| Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan. | e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio! |
| Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; | Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre, |
| Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye; | se ormai dico al sepolcro "tu sei mio padre" e ai vermi: "siete mia madre e mia sorella", |
| Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana? | dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere? |
| Kini mopadulong ngadto sa mga trangka sa Sheol, Kay didto lamang sa abug adunay pahulay. | Essa scenderà alle porte del soggiorno de’ morti, quando nella polvere troverem riposo assieme". |
