Job 29
|
Giobbe 29
|
Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon: | Giobbe riprese il suo discorso e disse: |
Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako; | "Oh foss’io come ne’ mesi d’una volta, come ne’ giorni in cui Dio mi proteggeva, |
Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit; | quando la sua lampada mi risplendeva sul capo, e alla sua luce io camminavo nelle tenebre! |
Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong; | Oh fossi com’ero a’ giorni della mia maturità, quando Iddio vegliava amico sulla mia tenda, |
Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut; | quando l’Onnipotente stava ancora meco, e avevo i miei figliuoli d’intorno; |
Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana! | quando mi lavavo i piedi nel latte e dalla roccia mi fluivano ruscelli d’olio! |
Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan, | Allorché uscivo per andare alla porta della città e mi facevo preparare il seggio sulla piazza, |
Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok; | i giovani, al vedermi, si ritiravano, i vecchi s’alzavano e rimanevano in piedi; |
Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba; | i maggiorenti cessavan di parlare e si mettevan la mano sulla bocca; |
Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba. | la voce dei capi diventava muta, la lingua s’attaccava al loro palato. |
Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako: | L’orecchio che mi udiva, mi diceva beato; l’occhio che mi vedeva mi rendea testimonianza, |
Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang. | perché salvavo il misero che gridava aiuto, e l’orfano che non aveva chi lo soccorresse. |
Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay. | Scendea su me la benedizione di chi stava per perire, e facevo esultare il cuor della vedova. |
Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong. | La giustizia era il mio vestimento ed io il suo; la probità era come il mio mantello e il mio turbante. |
Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil. | Ero l’occhio del cieco, il piede dello zoppo; |
Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita. | ero il padre de’ poveri, e studiavo a fondo la causa dello sconosciuto. |
Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon. | Spezzavo la ganascia all’iniquo, e gli facevo lasciar la preda che avea fra i denti. |
Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas: | E dicevo: "Morrò nel mio nido, e moltiplicherò i miei giorni come la rena; |
Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii: | le mie radici si stenderanno verso l’acque, la rugiada passerà la notte sui miei rami; |
Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot. | la mia gloria sempre si rinnoverà, e l’arco rinverdirà nella mia mano". |
Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag. | Gli astanti m’ascoltavano pieni d’aspettazione, si tacevan per udire il mio parere. |
Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila. | Quand’avevo parlato, non replicavano; la mia parola scendeva su loro come una rugiada. |
Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan. | E m’aspettavan come s’aspetta la pioggia; aprivan larga la bocca come a un acquazzone di primavera. |
Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway. | Io sorridevo loro quand’erano sfiduciati; e non potevano oscurar la luce del mio volto. |
Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on. | Quando andavo da loro, mi sedevo come capo, ed ero come un re fra le sue schiere, come un consolatore in mezzo agli afflitti. |