Job 30
|
Giobbe 30
|
Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan. | E ora servo di zimbello a dei più giovani di me, i cui padri non mi sarei degnato di mettere fra i cani del mio gregge! |
Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon. | E a che m’avrebbe servito la forza delle lor mani? Gente incapace a raggiungere l’età matura, |
Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw. | smunta dalla miseria e dalla fame, ridotta a brucare il deserto, la terra da tempo nuda e desolata, |
Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila. | strappando erba salsa presso ai cespugli, ed avendo per pane radici di ginestra. |
Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan; | Sono scacciati di mezzo agli uomini, grida lor dietro la gente come dietro al ladro, |
Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato. | abitano in burroni orrendi, nelle caverne della terra e fra le rocce; |
Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum. | ragliano fra i cespugli, si sdraiano alla rinfusa sotto i rovi; |
Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus. | gente da nulla, razza senza nome, cacciata via dal paese a bastonate. |
Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila. | E ora io sono il tema delle loro canzoni, il soggetto dei loro discorsi. |
Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong. | Mi aborrono, mi fuggono, non si trattengono dallo sputarmi in faccia. |
Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha. | Non han più ritegno, m’umiliano, rompono ogni freno in mia presenza. |
Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan. | Questa genia si leva alla mia destra, m’incalzano, e si appianano le vie contro di me per distruggermi. |
Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang. | Hanno sovvertito il mio cammino, lavorano alla mia ruina, essi che nessuno vorrebbe soccorrere! |
Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako. | S’avanzano come per un’ampia breccia, si precipitano innanzi in mezzo alle ruine. |
Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan. | Terrori mi si rovesciano addosso; l’onor mio è portato via come dal vento, è passata come una nube la mia felicità. |
Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako. | E ora l’anima mia si strugge in me, m’hanno còlto i giorni dell’afflizione. |
Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay. | La notte mi trafigge, mi stacca l’ossa, e i dolori che mi rodono non hanno posa. |
Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako. | Per la gran violenza del mio male la mia veste si sforma, mi si serra addosso come la tunica. |
Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo. | Iddio m’ha gettato nel fango, e rassomiglio alla polvere e alla cenere. |
Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako. | Io grido a te, e tu non mi rispondi; ti sto dinanzi, e tu mi stai a considerare! |
Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako. | Ti sei mutato in nemico crudele verso di me; mi perseguiti con la potenza della tua mano. |
Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw. | Mi levi per aria, mi fai portar via dal vento, e mi annienti nella tempesta. |
Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi. | Giacché, lo so, tu mi meni alla morte, alla casa di convegno di tutti i viventi. |
Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang? | Ma chi sta per perire non protende la mano? e nell’angoscia sua non grida al soccorso? |
Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul? | Non piangevo io forse per chi era nell’avversità? l’anima mia non era ella angustiata per il povero? |
Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit. | Speravo il bene, ed è venuto il male; aspettavo la luce, ed è venuta l’oscurità! |
Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako. | Le mie viscere bollono e non hanno requie, son venuti per me giorni d’afflizione. |
Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang. | Me ne vo tutto annerito, ma non dal sole; mi levo in mezzo alla raunanza, e grido aiuto; |
Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz. | son diventato fratello degli sciacalli, compagno degli struzzi. |
Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit. | La mia pelle è nera, e cade a pezzi; le mie ossa son calcinate dall’arsura. |
Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho. | La mia cetra non dà più che accenti di lutto, e la mia zampogna voce di pianto. |