Sa ikapito ka bulan, sa ikakaluhaan ug usa ka adlaw sa bulan, midangat ang pulong ni Jehova pinaagi kang Haggeo nga manalagna, nga nagaingon: Sultihi karon si Zorobabel ang anak nga lalake ni Sealtiel, gobernador sa Juda, ug si Josue ang anak nga lalake ni Josadac, ang labawng sacerdote, ug ang salin sa katawohan, nga magaingon: Kinsa diha ang nanghibilin kaninyo nga nanagpakakita niining balaya sa iyang himaya kanhi? ug, unsa ang inyong pagtan-aw niana karon? dili ba kana sa inyong mga mata ingon sa walay nahot? Bisan pa niana karon pagmalig-on, Oh Zorobabel, miingon si Jehova; ug pagmalig-on, Oh Josue, anak nga lalake ni Josadac, ang labawng sacerdote; ug pagmalig-on kamong tanang katawohan sa yuta, miingon si Jehova, ug pagbuhat: kay ako nagauban man kaninyo, nagaingon si Jehova sa mga panon. Sumala sa pulong nga gipakigtugon ko kaninyo sa diha nga kamo nanggula gikan sa Egipto, ug ang akong Espiritu nagapuyo diha sa taliwala ninyo: ayaw kamo kahadlok. Kay mao kini ang giingon ni Jehova sa mga panon: Ngani sa nakausa pa diyutay na lamang nga panahon, ug uyogon ko ang mga langit, ug ang kalibutan, ug ang dagat, ug ang mamala nga yuta; ug uyogon ko ang tanang mga nasud; ug ang mga bilihong butang sa tanang mga nasud moabut; ug kining balaya pun-on ko sa himaya, nagaingon si Jehova sa mga panon. Ang salapi ako man, ug ang bulawan ako usab, nagaingon si Jehova sa mga panon. Ang ulahing himaya niining balaya molabaw pa sa unang himaya, nagaingon si Jehova sa mga panon; ug niining dapita igahatag ko ang pakigdait, nagaingon si Jehova sa mga panon. Sa ikakaluhaan ug upat ka adlaw sa ikasiyam ka bulan, sa ikaduha ka tuig ni Dario, midangat ang pulong ni Jehova pinaagi kang Haggeo nga manalagna, nga nagaingon: Mao kini ang giingon ni Jehova, sa mga panon Pangutan-a karon ang mga sacerdote mahatungod sa Kasugoan, nga magaingon: Kong may tawo nga magadala ug balaang unod sa sidsid sa iyang bisti, ug uban sa sidsid sa iyang bisti makatandog sa tinapay, kun sa linat-an, kun sa vino, kun sa lana, kun sa bisan unsa nga kalan-on, mahimo ba kini nga balaan? Ug ang mga sacerdote mingtubag ug ming-ingon: Dili. Unya miingon si Haggeo: Kong ang tawo nga dili mahinlo tungod sa minatay makahikap sa usa niini, mahugaw ba kini? Ug ang mga sacerdote mingtubag ug ming-ingon: Kana mahimong mahugaw. Unya mitubag si Haggeo ug miingon: Ingon man kining katawohan, ug ingon man kining nasud nga ania sa akong atubangan, miingon si Jehova; ug ingon man ang tagsatagsa ka buhat sa ilang mga kamot; ug kana nga ilang ihalad diha mahugawan man. Ug karon, ipangamuyo ko kaninyo, palandunga sukad niining adlawa ug sa mga miagi, sa wala pa ikapahamutang ang usa ka bato sa ibabaw sa usa ka bato sa templo ni Jehova. Sulod nianang tibook nga panahon, sa diha nga ang usa nahiabut sa usa ka pundok nga kaluhaan ka takus, dihay napulo lamang ka takus sa diha nga ang usa miadto sa kawa sa vino sa pagkuha ug kalim-an ka takus, dihay kaluhaan lamang ka takus. Gihampak ko kamo pinaagi sa hulaw, ug sa panglaya sa dahon, ug sa ulan-nga-yelo, sa tanang mga buhat sa inyong mga kamot; bisan pa niana kamo wala bumalik kanako, nagaingon si Jehova. Palandunga, nangamuyo ako kaninyo, gikan niining adlaw ug sa miagi, gikan sa ikakaluhaan ug upat ka adlaw sa ikasiyam ka bulan, sukad pa sa adlaw nga ang patukoranan sa templo ni Jehova gipahaluna, palandunga kini. Ang mga trigo anaa pa ba sa kamalig? oo, ang parras, ug ang igos, ug ang granada, ug ang kahoyng olivo wala mobunga; gikan niining adlawa ako magapanalangin kaninyo. Ug ang pulong ni Jehova midangat sa ikaduha nga panahon kang Haggeo sa ikakaluhaan ug upat ka adlaw sa maong bulan, nga nagaingon: Sultihi si Zorobabel, gobernador sa Juda, nga magaingon: Akong papauyogon ang mga langit ug ang yuta; Ug akong pagagub-on ang trono sa mga gingharian; ug akong papalumpagon ang kusog sa mga gingharian sa mga nasud; ug akong papagubon ang mga carro, ug kadtong mga nagasakay niana; ug ang mga kabayo ug ang ilang mga magkakabayo mangahulog, ang tagsatagsa pinaagi sa espada sa iyang igsoon. | No segundo ano do rei Dario, no sétimo mês, ao vigésimo primeiro do mês, veio a palavra do Senhor por intermédio do profeta Ageu, dizendo: Fala agora ao governador de Judá, Zorobabel, filho de Sealtiel, e ao sumo sacerdote Josué, filho de Jeozadaque, e ao resto do povo, dizendo: Quem há entre vós, dos sobreviventes, que viu esta casa na sua primeira glória? Em que estado a vedes agora? Não é como nada em vossos olhos? Ora, pois, esforça-te, Zorobabel, diz o Senhor, e esforça-te, sumo sacerdote Josué, filho de Jeozadaque, e esforçai-vos, todo o povo da terra, diz o Senhor, e trabalhai; porque eu sou convosco, diz o Senhor dos exércitos, segundo o pacto que fiz convosco, quando saístes do Egito, e o meu Espírito habita no meio de vós; não temais. Pois assim diz o Senhor dos exércitos; Ainda uma vez, daqui a pouco, e abalarei os céus e a terra, o mar e a terra seca. Abalarei todas as nações; e as coisas preciosas de todas as nações virão, e encherei de glória esta casa, diz o Senhor dos exércitos. Minha é a prata, e meu é o ouro, diz o Senhor dos exércitos. A glória desta última casa será maior do que a da primeira, diz o Senhor dos exércitos; e neste lugar darei a paz, diz o Senhor dos exércitos. Ao vigésimo quarto dia do mês nono, no segundo ano de Dario, veio a palavra do Senhor ao profeta Ageu, dizendo: Assim diz o Senhor dos exércitos: Pergunta agora aos sacerdotes, acerca da lei, dizendo: Se alguém levar na aba de suas vestes carne santa, e com a sua aba tocar no pão, ou no guisado, ou no vinho, ou no azeite, ou em qualquer outro mantimento, ficará este santificado? E os sacerdotes responderam: Não. Então perguntou Ageu: Se alguém, que for contaminado pelo contato com o corpo morto, tocar nalguma destas coisas, ficará ela imunda? E os sacerdotes responderam: Ficará imunda. Ao que respondeu Ageu, dizendo: Assim é este povo, e assim é esta nação diante de mim, diz o Senhor; assim é toda a obra das suas mãos; e tudo o que ali oferecem imundo é. Agora considerai o que acontece desde aquele dia. Antes que se lançasse pedra sobre pedra no templo do Senhor, quando alguém vinha a um montão de trigo de vinte medidas, havia somente dez; quando vinha ao lagar para tirar cinqüenta, havia somente vinte. Feri-vos com mangra, e com ferrugem, e com saraiva, em todas as obras das vossas mãos; e não houve entre vós quem voltasse para mim, diz o Senhor. Considerai, pois, eu vos rogo, desde este dia em diante, desde o vigésimo quarto dia do mês nono, desde o dia em que se lançaram os alicerces do templo do Senhor, sim, considerai essas coisas. Está ainda semente no celeiro? A videira, a figueira, a romeira, e a oliveira ainda não dão os seus frutos? Desde este dia hei de vos abençoar. Veio pela segunda vez a palavra do Senhor a Ageu, aos vinte e quatro do mês, dizendo: Fala a Zorobabel, governador de Judá, dizendo: Abalarei os céus e a terra; e derrubarei o trono dos reinos, e destruirei a força dos reinos das nações; destruirei o carro e os que nele andam; os cavalos e os seus cavaleiros cairão, cada um pela espada do seu irmão. Naquele dia, diz o Senhor dos exércitos, tomar-te-ei, ó Zorobabel, servo meu, filho de Sealtiel, diz o Senhor, e te farei como um anel de selar; porque te escolhi, diz o Senhor dos exércitos. |
