Give ear, my sons, to the teaching of a father; give attention so that you may have knowledge: For I give you good teaching; do not give up the knowledge you are getting from me. For I was a son to my father, a gentle and an only one to my mother. And he gave me teaching, saying to me, Keep my words in your heart; keep my rules so that you may have life: Get wisdom, get true knowledge; keep it in memory, do not be turned away from the words of my mouth. Do not give her up, and she will keep you; give her your love, and she will make you safe. The first sign of wisdom is to get wisdom; go, give all you have to get true knowledge. Put her in a high place, and you will be lifted up by her; she will give you honour, when you give her your love. She will put a crown of grace on your head, giving you a head-dress of glory. Give ear, O my son, and let your heart be open to my sayings; and long life will be yours. I have given you teaching in the way of wisdom, guiding your steps in the straight way. When you go, your way will not be narrow, and in running you will not have a fall. Take learning in your hands, do not let her go: keep her, for she is your life. Do not go in the road of sinners, or be walking in the way of evil men. Keep far from it, do not go near; be turned from it, and go on your way. For they take no rest till they have done evil; their sleep is taken away if they have not been the cause of someone's fall. The bread of evil-doing is their food, the wine of violent acts their drink. But the way of the upright is like the light of early morning, getting brighter and brighter till the full day. The way of sinners is dark; they see not the cause of their fall. My son, give attention to my words; let your ear be turned to my sayings. Let them not go from your eyes; keep them deep in your heart. For they are life to him who gets them, and strength to all his flesh. And keep watch over your heart with all care; so you will have life. Put away from you an evil tongue, and let false lips be far from you. Keep your eyes on what is in front of you, looking straight before you. Keep a watch on your behaviour; let all your ways be rightly ordered. Let there be no turning to the right or to the left, keep your feet from evil. | Pamatia, mga anak ko, ang pahamatngon sa usa ka amahan, Ug matngoni ang pagkahibalo sa pagsabut: Kay ako nagahatag kaninyo ug maayong pagtulon-an; Ayaw ninyo pagbiyai ang akong balaod. Kay ako usa ka anak nga lalake sa akong amahan, Batan-on ug mao ray pinalangga sa panan-aw sa akong inahan. Ug iyang gitudloan ako, ug mi-ingon kanako: Patipigi sa imong kasingkasing ang akong mga pulong; Bantayi ang akong mga sugo, ug mabuhi ka; Batoni ang kaalam, batoni ang pagsabut; Ayaw hikalimti, ni pag-ayran mo ang mga pulong nga gikan sa akong baba; Ayaw siya pagbiyai, ug siya magapanalipod kanimo; Higugmaa siya, ug siya magabantay kanimo. Ang kaalam maoy labaw nga butang; busa batoni ang kaalam; Oo, uban sa tanan mo nga pagatinguhaon batoni ang pagsabut. Ipahitaas siya, ug siya magapauswag kanimo; Siya magadala kanimo ngadto sa kadungganan, kong ikaw mogakus kaniya. Siya magahatag kanimo sa usa ka purongpurong nga bulak sa gracia; Usa ka purongpurong sa katahum iyang igahatag kanimo. Pamati, Oh anak ko, ug dawata ang akong mga ipamulong; Ug ang mga katuigan sa imong kinabuhi magadaghan. Ako nagtudlo kanimo sa dalan sa kaalam; Ako nagmando kanimo sa mga alagianan sa katul-iran. Kong ikaw magalakaw, ang imong mga lakang dili pagamub-on; Ug kong ikaw magadalagan, dili ka mahisokamod. Hawiri gayud ang pagpahamangno; ayaw siya pagbuhii: Bantayi siya; kay siya mao ang imong kinabuhi. Ayaw pagsulod sa alagianan sa dautan, Ug ayaw paglakat sa dalan sa mga tawong dautan. Likayi kini, ayaw pag-agi haduol niini; Tumipas ka gikan niini, ug padayon. Kay sila dili matulog, gawas kong sila makabuhat ug dautan; Ug ang ilang pagkatulog mawala, gawas kong sila makapahulog sa uban. Kay sila magakaon sa tinapay sa kadautan, Ug magainum sa vino sa pagpanlupig. Apan ang alagianan sa matarung ingon sa banagbanag sa kahayag, Nga nagakasanag sa kahayag ngadto sa pagkahingpit sa adlaw. Ang dalan sa tawong dautan ingon sa kangitngit: Sila dili manghibalo kong usa ang ilang napangdolan. Anak ko, pagmatngon sa akong mga pulong; Ikiling ang imong igdulungog sa akong mga gipamulong. Ayaw sila pagpabulaga gikan sa imong mga mata; Tipigi sila sa kinataliwad-an sa imong kasingkasing. Kay sila kinabuhi alang niadtong nanagpangita kanila, Ug kaayohan sa ilang tibook nga unod. Ampingi ang imong kasingkasing sa tanang pagsingkamot; Kay gikan niini magagula ang dagkung butang sa kinabuhi. Isalikway gikan kanimo ang usa ka masinalaagon nga baba, Ug ipahilayo gikan kanimo ang mga ngabil nga masukihon. Itutok ang pagtan-aw sa imong mga mata sa unahan, Ug itutok ang imong mga tabon-tabon sa atubangan nimo. Pataga ang alagianan sa imong mga tiil, Ug tukora sa matul-id gayud ang tanan mong mga dalan. |
