Job 17
|
Job 17
|
| MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, Y me está aparejado el sepulcro. | Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako. |
| No hay conmigo sino escarnecedores, En cuya acrimonia se detienen mis ojos. | Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit. |
| Pon ahora, dame fianza para litigar contigo: ¿Quién tocará ahora mi mano? | Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako? |
| Porque á éstos has tú escondido su corazón de inteligencia: Por tanto, no los ensalzarás. | Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas. |
| El que denuncia lisonjas á sus prójimos, Los ojos de sus hijos desfallezcan. | Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog. |
| El me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril. | Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong. |
| Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, Y mis pensamientos todos son como sombra. | Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong. |
| Los rectos se maravillarán de esto, Y el inocente se levantará contra el hipócrita. | Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios. |
| No obstante, proseguirá el justo su camino, Y el limpio de manos aumentará la fuerza. | Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on. |
| Mas volved todos vosotros, y venid ahora, Que no hallaré entre vosotros sabio. | Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an. |
| Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, Los designios de mi corazón. | Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing. |
| Pusieron la noche por día, Y la luz se acorta delante de las tinieblas. | Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan. |
| Si yo espero, el sepulcro es mi casa: Haré mi cama en las tinieblas. | Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; |
| A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; A los gusanos: Mi madre y mi hermana. | Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye; |
| ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá? | Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana? |
| A los rincones de la huesa descenderán, Y juntamente descansarán en el polvo. | Kini mopadulong ngadto sa mga trangka sa Sheol, Kay didto lamang sa abug adunay pahulay. |
