Job 30
|
Job 30
|
MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado. | Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan. |
Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo? | Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon. |
Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto. | Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw. |
Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse. | Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila. |
Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón. | Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan; |
Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas. | Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato. |
Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas. | Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum. |
Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra. | Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus. |
Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán. | Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila. |
Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva. | Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong. |
Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro. | Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha. |
A la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina. | Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan. |
Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador. | Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang. |
Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad. | Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako. |
Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube | Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan. |
Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido. | Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako. |
De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan. | Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay. |
Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica. | Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako. |
Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza. | Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo. |
Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes. | Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako. |
Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas. | Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako. |
Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia. | Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw. |
Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente. | Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi. |
Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare? | Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang? |
¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso? | Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul? |
Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino. | Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit. |
Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido. | Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako. |
Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado. | Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang. |
He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los buhos. | Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz. |
Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía. | Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit. |
Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores. | Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho. |