Écoutez, mes fils, l`instruction d`un père, Et soyez attentifs, pour connaître la sagesse; Car je vous donne de bons conseils: Ne rejetez pas mon enseignement. J`étais un fils pour mon père, Un fils tendre et unique auprès de ma mère. Il m`instruisait alors, et il me disait: Que ton coeur retienne mes paroles; Observe mes préceptes, et tu vivras. Acquiers la sagesse, acquiers l`intelligence; N`oublie pas les paroles de ma bouche, et ne t`en détourne pas. Ne l`abandonne pas, et elle te gardera; Aime-la, et elle te protégera. Voici le commencement de la sagesse: Acquiers la sagesse, Et avec tout ce que tu possèdes acquiers l`intelligence. Exalte-la, et elle t`élèvera; Elle fera ta gloire, si tu l`embrasses; Elle mettra sur ta tête une couronne de grâce, Elle t`ornera d`un magnifique diadème. Écoute, mon fils, et reçois mes paroles; Et les années de ta vie se multiplieront. Je te montre la voie de la sagesse, Je te conduis dans les sentiers de la droiture. Si tu marches, ton pas ne sera point gêné; Et si tu cours, tu ne chancelleras point. Retiens l`instruction, ne t`en dessaisis pas; Garde-la, car elle est ta vie. N`entre pas dans le sentier des méchants, Et ne marche pas dans la voie des hommes mauvais. Évite-la, n`y passe point; Détourne-t`en, et passe outre. Car ils ne dormiraient pas s`ils n`avaient fait le mal, Le sommeil leur serait ravi s`ils n`avaient fait tomber personne; Car c`est le pain de la méchanceté qu`ils mangent, C`est le vin de la violence qu`ils boivent. Le sentier des justes est comme la lumière resplendissante, Dont l`éclat va croissant jusqu`au milieu du jour. La voie des méchants est comme les ténèbres; Ils n`aperçoivent pas ce qui les fera tomber. Mon fils, sois attentif à mes paroles, Prête l`oreille à mes discours. Qu`ils ne s`éloignent pas de tes yeux; Garde-les dans le fond de ton coeur; Car c`est la vie pour ceux qui les trouvent, C`est la santé pour tout leur corps. Garde ton coeur plus que toute autre chose, Car de lui viennent les sources de la vie. Écarte de ta bouche la fausseté, Éloigne de tes lèvres les détours. Que tes yeux regardent en face, Et que tes paupières se dirigent devant toi. Considère le chemin par où tu passes, Et que toutes tes voies soient bien réglées; N`incline ni à droite ni à gauche, Et détourne ton pied du mal. | Pamatia, mga anak ko, ang pahamatngon sa usa ka amahan, Ug matngoni ang pagkahibalo sa pagsabut: Kay ako nagahatag kaninyo ug maayong pagtulon-an; Ayaw ninyo pagbiyai ang akong balaod. Kay ako usa ka anak nga lalake sa akong amahan, Batan-on ug mao ray pinalangga sa panan-aw sa akong inahan. Ug iyang gitudloan ako, ug mi-ingon kanako: Patipigi sa imong kasingkasing ang akong mga pulong; Bantayi ang akong mga sugo, ug mabuhi ka; Batoni ang kaalam, batoni ang pagsabut; Ayaw hikalimti, ni pag-ayran mo ang mga pulong nga gikan sa akong baba; Ayaw siya pagbiyai, ug siya magapanalipod kanimo; Higugmaa siya, ug siya magabantay kanimo. Ang kaalam maoy labaw nga butang; busa batoni ang kaalam; Oo, uban sa tanan mo nga pagatinguhaon batoni ang pagsabut. Ipahitaas siya, ug siya magapauswag kanimo; Siya magadala kanimo ngadto sa kadungganan, kong ikaw mogakus kaniya. Siya magahatag kanimo sa usa ka purongpurong nga bulak sa gracia; Usa ka purongpurong sa katahum iyang igahatag kanimo. Pamati, Oh anak ko, ug dawata ang akong mga ipamulong; Ug ang mga katuigan sa imong kinabuhi magadaghan. Ako nagtudlo kanimo sa dalan sa kaalam; Ako nagmando kanimo sa mga alagianan sa katul-iran. Kong ikaw magalakaw, ang imong mga lakang dili pagamub-on; Ug kong ikaw magadalagan, dili ka mahisokamod. Hawiri gayud ang pagpahamangno; ayaw siya pagbuhii: Bantayi siya; kay siya mao ang imong kinabuhi. Ayaw pagsulod sa alagianan sa dautan, Ug ayaw paglakat sa dalan sa mga tawong dautan. Likayi kini, ayaw pag-agi haduol niini; Tumipas ka gikan niini, ug padayon. Kay sila dili matulog, gawas kong sila makabuhat ug dautan; Ug ang ilang pagkatulog mawala, gawas kong sila makapahulog sa uban. Kay sila magakaon sa tinapay sa kadautan, Ug magainum sa vino sa pagpanlupig. Apan ang alagianan sa matarung ingon sa banagbanag sa kahayag, Nga nagakasanag sa kahayag ngadto sa pagkahingpit sa adlaw. Ang dalan sa tawong dautan ingon sa kangitngit: Sila dili manghibalo kong usa ang ilang napangdolan. Anak ko, pagmatngon sa akong mga pulong; Ikiling ang imong igdulungog sa akong mga gipamulong. Ayaw sila pagpabulaga gikan sa imong mga mata; Tipigi sila sa kinataliwad-an sa imong kasingkasing. Kay sila kinabuhi alang niadtong nanagpangita kanila, Ug kaayohan sa ilang tibook nga unod. Ampingi ang imong kasingkasing sa tanang pagsingkamot; Kay gikan niini magagula ang dagkung butang sa kinabuhi. Isalikway gikan kanimo ang usa ka masinalaagon nga baba, Ug ipahilayo gikan kanimo ang mga ngabil nga masukihon. Itutok ang pagtan-aw sa imong mga mata sa unahan, Ug itutok ang imong mga tabon-tabon sa atubangan nimo. Pataga ang alagianan sa imong mga tiil, Ug tukora sa matul-id gayud ang tanan mong mga dalan. |
