Paolo, prigione di Cristo Gesù, e il fratello Timoteo, a Filemone, nostro diletto e compagno d’opera, e alla sorella Apfia, e ad Archippo, nostro compagno d’armi, alla chiesa che è in casa tua, grazia a voi e pace da Dio nostro Padre e dal Signor Gesù Cristo. Io rendo sempre grazie all’Iddio mio, facendo menzione di te nelle mie preghiere, giacché odo parlare dell’amore e della fede che hai nel Signor Gesù e verso tutti i santi, e domando che la nostra comunione di fede sia efficace nel farti riconoscere ogni bene che si compia in noi alla gloria di Cristo. Poiché ho provato una grande allegrezza e consolazione pel tuo amore, perché il cuore dei santi è stato ricreato per mezzo tuo, o fratello. Perciò, benché io abbia molta libertà in Cristo di comandarti quel che convien fare, preferisco fare appello alla tua carità, semplicemente come Paolo, vecchio, e adesso anche prigione di Cristo Gesù; ti prego per il mio figliuolo che ho generato nelle mie catene, per Onesimo che altra volta ti fu disutile, ma che ora è utile a te ed a me. Io te l’ho rimandato, lui, ch’è quanto dire, le viscere mie. Avrei voluto tenerlo presso di me, affinché in vece tua mi servisse nelle catene che porto a motivo del Vangelo; ma, senza il tuo parere, non ho voluto far nulla, affinché il tuo beneficio non fosse come forzato, ma volontario. Infatti, per questo, forse, egli è stato per breve tempo separato da te, perché tu lo recuperassi per sempre; non più come uno schiavo, ma come da più di uno schiavo, come un fratello caro specialmente a me, ma ora quanto più a te, e nella carne e nel Signore! Se dunque tu mi tieni per un consocio, ricevilo come faresti di me. che se t’ha fatto alcun torto o ti deve qualcosa, addebitalo a me. Io, Paolo, lo scrivo di mio proprio pugno: io lo pagherò; per non dirti che tu mi sei debitore perfino di te stesso. Sì, fratello, io vorrei da te un qualche utile nel Signore; deh, ricrea il mio cuore in Cristo. Ti scrivo confidando nella tua ubbidienza, sapendo che tu farai anche al di là di quel che dico. Preparami al tempo stesso un alloggio, perché spero che, per le vostre preghiere, io vi sarò donato. Epafra, mio compagno di prigione in Cristo Gesù, ti saluta. Così fanno Marco, Aristarco, Dema, Luca, miei compagni d’opera. La grazia del Signor Gesù Cristo sia con lo spirito vostro. | Si Pablo, nga binilanggo ni Cristo Jesus, ug si Timoteo nga among igsoon, ug kang Apia nga among igsoong babaye ug kang Arquipo nga among masigkasundalo, ug sa iglesia diha sa imong balay: Kaninyo ang grasya ug kalinaw gikan sa Dios nga atong Amahan ug gikan sa Ginoong Jesu-Cristo. Sa kanunay magapasalamat ako sa akong Dios iniglakip nako kanimo sa akong mga pag-ampo, tungod kay pagahidunggan ko man ugod ang mahitungod sa imong pagkamahigugmaon ug pagkamasaligon sa Ginoong Jesus ug sa tanang mga balaan; ug ang akong pag-ampo mao nga unta ang ilang pagpakaambit sa imong pagtoo makapatubo sa kahibalo mahitungod sa tanang mga maayong butang nga atong naangkon diha kang Cristo. Kay nabatonan ko ang dakung kalipay ug kadasig gumikan sa gugma mo, igsoon ko, tungod kay ang mga kasingkasing sa mga balaan nakatagamtam sa kahayahay pinaagi kanimo. Tungod niini, bisan tuod masaligon ako diha kang Cristo nga makahimo ako sa pagsugo kanimo sa kinahanglan pagabuhaton mo, apan tungod sa gugma ako magahangyo lang kanimo-- ako, si Pablo, nga tigulang ug karon binilanggo usab tungod kang Cristo Jesus-- ako magahangyo kanimo alang sa akong anak nga si Onesimo, kang kinsa ako nahimong iyang amahan samtang ako binilanggo. (Kaniadto siya wala magpulos alang kanimo, apan karon siya magpulos na gayud alang kanimo ug kanako.) Ug karon ania gipadala ko siya balik kanimo, ang pagpadala ko diha kanimo sa akong kaugalingong kasingkasing. Buot ko unta siyang hawiran diri uban kanako aron nga puli kanimo siya makaalagad kanako sa akong pagkabinilanggo tungod sa Maayong Balita; apan dili ko buot ang pagbuhat sa bisan unsa gawas sa imong pag-uyon aron ang imong kaayo alang kanako dili mahimo pinaagi sa pagpugos kondili sa imong kaugalingong kabubut-on gayud. Tingali mao kini ang hinungdan ngano nga siya gipabulag una kanimo sa makadiyot, aron nga sa dayon mahiuli siya kanimo, dili na ingon nga ulipon kondili labaw na sa ulipon, ingon nga minahal nga igsoon sa unod ug diha sa Ginoo-- igsoon nga minahal ilabina kanako apan daw unsa ka labi pa gayud kanimo. Ug kon giisip mo man ako nga imong kaabay, nan, dawata siya maingon sa imong pagdawat kanako. Ug kon siya nakahatag man kanimog kadaut, o nakautang ba kanimo, ipahamtang kini kanako ingon nga akong bayranan. Ako si Pablo, nagasulat niini sa kaugalingon ko gayud nga kamot: Ako magabayad niining tanan-- sa walay paghisgot sa imong labaw pang nautang kanako nga mao ang imong kaugalingong kinabuhi. Oo, igsoon, buot ko unta nga makapahimulos ako kanimo diha sa Ginoo. Pabatia sa kahayahay ang kasingkasing ko diha kang Cristo. Uban sa akong pagsalig sa imong pagkamasinugtanon, ako nagasulat nga nasayud nga ikaw magabuhat gayud sa labaw pa sa akong gipangayo. Ug andami akog kaabutan ko diha, kay ginalauman ko pinaagi sa inyong mga pag-ampo nga katugotan ako sa pag-anha kaninyo. Si Epafras, nga akong kauban nga binilanggo diha kang Cristo Jesus, nangomusta kanimo, ug maingon man sila si Marcos, si Aristarco, si Demas, ug si Lucas, nga akong mga kaabay sa buhat. |
