Giobbe 30
|
Job 30
|
E ora servo di zimbello a dei più giovani di me, i cui padri non mi sarei degnato di mettere fra i cani del mio gregge! | Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan. |
E a che m’avrebbe servito la forza delle lor mani? Gente incapace a raggiungere l’età matura, | Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon. |
smunta dalla miseria e dalla fame, ridotta a brucare il deserto, la terra da tempo nuda e desolata, | Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw. |
strappando erba salsa presso ai cespugli, ed avendo per pane radici di ginestra. | Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila. |
Sono scacciati di mezzo agli uomini, grida lor dietro la gente come dietro al ladro, | Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan; |
abitano in burroni orrendi, nelle caverne della terra e fra le rocce; | Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato. |
ragliano fra i cespugli, si sdraiano alla rinfusa sotto i rovi; | Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum. |
gente da nulla, razza senza nome, cacciata via dal paese a bastonate. | Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus. |
E ora io sono il tema delle loro canzoni, il soggetto dei loro discorsi. | Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila. |
Mi aborrono, mi fuggono, non si trattengono dallo sputarmi in faccia. | Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong. |
Non han più ritegno, m’umiliano, rompono ogni freno in mia presenza. | Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha. |
Questa genia si leva alla mia destra, m’incalzano, e si appianano le vie contro di me per distruggermi. | Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan. |
Hanno sovvertito il mio cammino, lavorano alla mia ruina, essi che nessuno vorrebbe soccorrere! | Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang. |
S’avanzano come per un’ampia breccia, si precipitano innanzi in mezzo alle ruine. | Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako. |
Terrori mi si rovesciano addosso; l’onor mio è portato via come dal vento, è passata come una nube la mia felicità. | Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan. |
E ora l’anima mia si strugge in me, m’hanno còlto i giorni dell’afflizione. | Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako. |
La notte mi trafigge, mi stacca l’ossa, e i dolori che mi rodono non hanno posa. | Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay. |
Per la gran violenza del mio male la mia veste si sforma, mi si serra addosso come la tunica. | Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako. |
Iddio m’ha gettato nel fango, e rassomiglio alla polvere e alla cenere. | Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo. |
Io grido a te, e tu non mi rispondi; ti sto dinanzi, e tu mi stai a considerare! | Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako. |
Ti sei mutato in nemico crudele verso di me; mi perseguiti con la potenza della tua mano. | Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako. |
Mi levi per aria, mi fai portar via dal vento, e mi annienti nella tempesta. | Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw. |
Giacché, lo so, tu mi meni alla morte, alla casa di convegno di tutti i viventi. | Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi. |
Ma chi sta per perire non protende la mano? e nell’angoscia sua non grida al soccorso? | Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang? |
Non piangevo io forse per chi era nell’avversità? l’anima mia non era ella angustiata per il povero? | Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul? |
Speravo il bene, ed è venuto il male; aspettavo la luce, ed è venuta l’oscurità! | Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit. |
Le mie viscere bollono e non hanno requie, son venuti per me giorni d’afflizione. | Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako. |
Me ne vo tutto annerito, ma non dal sole; mi levo in mezzo alla raunanza, e grido aiuto; | Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang. |
son diventato fratello degli sciacalli, compagno degli struzzi. | Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz. |
La mia pelle è nera, e cade a pezzi; le mie ossa son calcinate dall’arsura. | Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit. |
La mia cetra non dà più che accenti di lutto, e la mia zampogna voce di pianto. | Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho. |