Ora, seja-me permitido cantar para o meu bem amado uma canção de amor a respeito da sua vinha. O meu amado possuía uma vinha num outeiro fertilíssimo. E, revolvendo-a com enxada e limpando-a das pedras, plantou- a de excelentes vides, e edificou no meio dela uma torre, e também construiu nela um lagar; e esperava que desse uvas, mas deu uvas bravas. Agora, pois, ó moradores de Jerusalém, e homens de Judá, julgai, vos peço, entre mim e a minha vinha. Que mais se podia fazer à minha vinha, que eu lhe não tenha feito? e por que, esperando eu que desse uvas, veio a produzir uvas bravas? Agora, pois, vos farei saber o que eu hei de fazer à minha vinha: tirarei a sua sebe, e será devorada; derrubarei a sua parede, e sera pisada; e a tornarei em deserto; não será podada nem cavada, mas crescerão nela sarças e espinheiro; e às nuvens darei ordem que não derramem chuva sobre ela. Pois a vinha do Senhor dos exércitos é a casa de Israel, e os homens de Judá são a planta das suas delícias; e esperou que exercessem juízo, mas eis aqui derramamento de sangue; justiça, e eis aqui clamor. Ai dos que ajuntam casa a casa, dos que acrescentam campo a campo, até que não haja mais lugar, de modo que habitem sós no meio da terra! A meus ouvidos disse o Senhor dos exércitos: Em verdade que muitas casas ficarão desertas, e até casas grandes e lindas sem moradores. E dez jeiras de vinha darão apenas um bato, e um hômer de semente não dará mais do que uma efa. Ai dos que se levantam cedo para correrem atrás da bebida forte e continuam até a noite, até que o vinho os esquente! Têm harpas e alaúdes, tamboris e pífanos, e vinho nos seus banquetes; porém não olham para a obra do Senhor, nem consideram as obras das mãos dele. Portanto o meu povo é levado cativo, por falta de entendimento; e os seus nobres estão morrendo de fome, e a sua multidão está seca de sede. Por isso o Seol aumentou o seu apetite, e abriu a sua boca desmesuradamente; e para lá descem a glória deles, a sua multidão, a sua pompa, e os que entre eles se exultam. O homem se abate, e o varão se humilha, e os olhos dos altivos se abaixam. Mas o Senhor dos exércitos é exaltado pelo juízo, e Deus, o Santo, é santificado em justiça. Então os cordeiros pastarão como em seus pastos; e nos campos desertos se apascentarão cevados e cabritos. Ai dos que puxam a iniqüidade com cordas de falsidade, e o pecado como com tirantes de carros! E dizem: Apresse-se Deus, avie a sua obra, para que a vejamos; e aproxime-se e venha o propósito do Santo de Israel, para que o conheçamos. Ai dos que ao mal chamam bem, e ao bem mal; que põem as trevas por luz, e a luz por trevas, e o amargo por doce, e o doce por amargo! Ai dos que são sábios a seus próprios olhos, e astutos em seu próprio conceito! Ai dos que são poderosos para beber vinho, e valentes para misturar bebida forte; dos que justificam o ímpio por peitas, e ao inocente lhe tiram o seu direito! Pelo que, como a língua de fogo consome o restolho, e a palha se desfaz na chama assim a raiz deles será como podridão, e a sua flor se esvaecerá como pó; porque rejeitaram a lei do Senhor dos exércitos, e desprezaram a palavra do santo de Israel, Por isso se acendeu a ira do Senhor contra o seu povo, e o Senhor estendeu a sua mão contra ele, e o feriu; e as montanhas tremeram, e os seus cadáveres eram como lixo no meio das ruas; com tudo isto não tornou atrás a sua ira, mas ainda está estendida a sua mão. E ele arvorará um estandarte para as nações de longe, e lhes assobiará desde a extremidade da terra; e eis que virão muito apressadamente. Não há entre eles cansado algum nem quem tropece; ninguém cochila nem dorme; não se lhe desata o cinto dos lombos, nem se lhe quebra a correia dos sapatos. As suas flechas são agudas, e todos os seus arcos retesados; os cascos dos seus cavalos são reputados como pederneira, e as rodas dos seus carros qual redemoinho. O seu rugido é como o do leão; rugem como filhos de leão; sim, rugem e agarram a presa, e a levam, e não há quem a livre. E bramarão contra eles naquele dia, como o bramido do mar; e se alguém olhar para a terra, eis que só verá trevas e angústia, e a luz se escurecerá nas nuvens sobre ela. | Paawita ako alang sa akong hinigugma ug usa ka alawiton sa akong hinigugma mahatungod sa iyang kaparrasan. Ang akong hinigugma may usa ka kaparrasan sa usa ka bungtod nga manggibungahon kaayo: Ug iyang gikalotan ug gikuhaan sa mga bato, ug kini gitamnan niya sa labing pinili nga parras, ug gitukoran ug usa ka torre sa taliwala niini, ug gipaangayan usab sa usa ka pug-anan: ug iyang ginapaabut nga magabunga unta, ug mingbunga hinoon sa parras nga ihalas. .30 litros. homer nga binhi magahatag lamang ug usa ka ephah. Ug karon, Oh mga pumupuyo sa Jerusalem ug mga tawo sa Juda, hukmi ninyo, ginapangamuyo ko kaninyo, ako ug ang akong kaparrasan. Unsa pay arang buhaton ko sa akong kaparrasan, nga wala nako buhata? Sa nagpaabut ako nga kini mamunga unta ug parras, ngano nga mamunga man kini ug parras nga ihalas? Ug karon sultihan ko ikaw kong unsay buhaton ko sa akong kaparrasan: kuhaon ko ang alad niini, ug kini pagaut-uton; bungkagon ko ang kuta niini, ug kini pagatamakan. Ug kini pasagdan ko nga biniyaan; ug kini dili na pagakapnan ni pagagabangon; apan manurok ang mga sampinit ug mga tunok: ug sugoon ko usab ang mga dag-um nga dili na sila magpaulan ug ulan sa ibabaw niini. Kay ang kaparrasan ni Jehova sa mga panon mao man ang balay sa Israel, ug ang mga tawo sa Juda mao ang iyang tanum nga makapahimuot: ug siya nagpaabut sa justicia, apan, ania karon, ang pagdaugdaug; nagpaabut sa pagkamatarung, apan, ania karon, ang usa ka pagtu-aw. Alaut kanila nga mga managsumpay sa balay ug balay, nga mga nanag-ipon sa uma ngadto sa uma, hangtud nga wala nay dapit, ug kamo pagapapuy-on nga mag-inusara sa taliwala sa yuta! Sa akong mga igdulungog nagaingon si Jehova sa mga panon: Sa pagkamatuod, daghanang mga balay nga pagabiyaan, bisan pa mga dagku ug matahum, walay pumupuyo. Kay upat ka hectarea nga kaparrasan magahatag usa ka Homer, Alaut niadtong mosayo pagbangon sa kabuntagon, aron sila managhubog sa maisug nga mga ilimnon, alaut niadtong managtukaw sa tibook kagabhion hangtud sila manginit sa vino. Ug ang alpa ug ang sista, pandereta ug ang mga flauta, ug ang vino anaa sa ilang mga kombira; apan sila wala managtagad sa buhat ni Jehova, ni managpalandong sila sa ginahimo sa iyang mga kamot. Busa ang akong katawohan ginabihag tungod sa kaalam; ug ang ilang halangdong mga tawo nangamatay sa gutom, ug ang ilang panon sa katawohan gipangmad-an tungod sa kauhaw. Busa gipadaku sa Sheol ang iyang tinguha, ug ginganga ang iyang baba sa dili masukod; ug ang ilang himaya, ug ang ilang panon sa katawohan. ug ang ilang pagkamapahitas-on, ug siya nga magakalipay sa taliwala kanila, manaug sa sulod niini. Ug ang dautang tawo ginapabuktot ug ang dakung tawo ginapaubos, ug ang mga mata sa mga halangdon ginapaubos: Apan si Jehova sa mga panon ginatuboy diha sa justicia, ug ang Dios, ang Balaan ginabalaan diha sa pagkamatarung. Unya ang mga nating carnero magasibsib ingon sa anaa sa ilang pasibsibanan, ug ang mga biniyaan nga dapit sa mga matambok pagakan-on sa mga libud-suroy. Alaut niadtong mga managguyod sa kadautan pinaagi sa mga pisi sa kabakakan, ug sa sala ingon sa pisi nga gihigut sa carromata; Nga nagaingon: Paabtika siya, padalia siya nianang iyang buhat, aron among makita kini; ug paduola ug paanhia ang pagtambag sa Baalan sa Israel, aron among hisayran! Alaut kanila nga nagangalan sa dautan nga maayo, ug sa maayo nga dautan; nga nagabutang sa kangitngit nga ilis sa kahayag, ug sa kahayag nga ilis sa kangitngit; ug nagabutang sa mapait nga ilis sa matam-is, ug sa matam-is nga ilis sa mapait! Alaut niadtong mga maalam diha sa ilang kaugalingong mga mata, ug mga buotan diha sa ilang kaugalingong pagtan-aw! Alaut niadtong makusog nga moinum sa vino, ug mga tawo nga kusganon sa pagsakot sa maisug nga ilimnon; Nga nagapakamatarung sa dautan tungod sa hiphip, ug nagakuha sa pagkamatarung sa tawong matarung gikan kaniya! Busa ingon nga ang dila sa kalayo magalamoy sa dagami, ug ingon nga ang mamala nga balili mapulpog diha sa siga, tungod niini ang ilang gamot maingon sa madunot, ug ang ilang putot mawagtang ingon sa abug: tungod kay ilang gisalikway ang Kasugoan ni Jehova sa mga panon, ug gitamay ang pulong sa Balaan sa Israel. Busa ang kasuko ni Jehova misilaub batok sa iyang katawohan, ug iyang gibakyaw ang iyang kamot batok kanila, ug gilaglag sila; ug ang mga bukid nanagkurog, ug ang ilang mga minatay ingon sa sagbut sa taliwala sa mga dalan. Tungod niining tanan ang iyang kasilag wala mapalong, hinonoa ang iyang kamot iya pang ginabakyaw. Ug magapatindog siya ug bandila ngadto sa mga nasud gikan sa halayo, ug pagataghoyan sila gikan sa kinatumyan sa yuta; ug ania karon, sila manganhi sa madali gayud. Kanila walay pagakapuyan ni mahipangdol sa taliwala kanila, walay magaduka ni mahikatulog; ni maluag ang bakus sa ilang mga hawak, ni mabugto ang liston sa ilang mga sapin: Kang kinsang mga udyong mahait, ug ang tanan nilang mga panamangabawog; ang mga kuko sa ilang mga kabayo pagaisipon nga santik, ug ang ilang mga ligid ingon sa usa ka alimpulos: Ug ang ilang pagngulob mahasama sa leon nga baye, sila managngulob sama sa mga leon nga itoy; oo, sila managngulob, ug manakop sa ilang tukbonon, ug ikalagiw nila kini sa gawas nga walay makagawas ug walay bisan kinsa nga makaluwas. Ug sila managngulob batok kanila niadtong adlawa sama sa dinaguok sa dagat: ug kong adunay usa nga molantaw sa yuta, ania karon, ang kangitngit ug kasub-anan; ug ang kahayag ginangitngitan tungod sa mga panganod niini. |
